Felietony

Transseksualistka w kościele, czyli o tym, jak trudno jest być osobą transseksualną i osobą wierzącą

Powszechnie uważa się, że transseksualizm to droga przez mękę i cierpienie związane z „uwięzieniem w obcym ciele”, a sobą można być dopiero po operacji zmiany płci. Że nie należy mówić o tym innym, bo odrzucą, nie zaakceptują. Moja historia jest całkiem inna...

Transpłciowość jest niemalże nieobecna w powszechnej świadomości społecznej, a dla osób transpłciowych stan przeżywania życia w nie swojej płci stanowi osobistą tragedię. W grupie tych osób notowany jest największy odsetek samobójstw. Niezwykle często ludzie ci narażeni są na dyskryminację i przejawy motywowanego ksenofobiczną nienawiścią bandytyzmu.

Od jakiegoś czasu z lekkim niepokojem obserwuję, co dzieje mi się z podejściem do samego siebie i jak bardzo oddalam się od Podręcznikowego Wizerunku Tru-Transa.

Opublikowany przed tygodniem na stronach Frondy* artykuł o „prawdziwych zamierzeniach ruchu LGBT” miał szansę stać się znaczącym (nie tylko w środowiskach konserwatywnych) materiałem prasowym. Gdyby nie fakt, że okazał się być owocem wyjątkowo marnej (bo bezrefleksyjnej) pracy.

Ósmego marca do Komitetu Zdrowia wpłynęła propozycja poprawki Kodeksu Cywilnego, która miałaby zakazać operacyjnej korekty płci.

Jak informuje europejska organizacja działająca na rzecz osób transpłciowych - Transgender Europe - niemiecki Trybunał Konstytucyjny orzekł, że konieczność sterylizacji osób przechodzących korektę płci jest niezgodna z konstytucją.

Pokaz przedpremierowy dokumentu Sławomira Grunberga i Katki Reszke "Trans-akcja" za nami. Wywołał różne reakcje...
Dlatego chciałabym podzielić się z Wami swoimi refleksjami po filmie.

Znalazłem artykuł na temat badań z dziedziny genetyki, które mogą wyjaśnić, dlaczego niektórzy są tg/ts mimo typowych dla swojej biologicznej płci poziomów hormonów w życiu płodowym i postnatalnym.

Cykliczne odwiedziny na „portalu poświęconym” przynoszą zwykle wiele ciekawych wiadomości ze świata środowisk (zwłaszcza organizacji) LGBT. I proszę nie odbierać powyższego zdania jako ironicznego, naprawdę, pod względem ilości newsów mniejszościowych jest to jeden z bardziej zaangażowanych polskich serwisów.

W sobotę, 14-go listopada w programie "Dzień Dobry TVN" poruszono temat transseksualizmu.

Rozmowa z Anną Grodzką – Prezesem Fundacji Trans-Fuzja działającej na rzecz osób transpłciowych – o płci mózgu, ciele i zmianie płci

URODZIŁA SIĘ W CZASACH, W KTÓRYCH NIEMAL NIKT W POLSCE NIE WIEDZIAŁ, CO TO TOŻSAMOŚĆ PŁCIOWA, DŻENDER CZY TRANSSEKSUALIZM. DLA ŚWIATA BYŁA CHŁOPAKIEM, DLA SIEBIE KOBIETĄ.

"Albowiem dawniej natura nasza nie była taka, jak teraz, lecz inna. Bo naprzód trzy były płcie u ludzi, a nie, jak teraz, dwie: męska i żeńska" - pisał Platon.
I mylił się. Ponieważ interseksualizm nigdy nie przestał istnieć.

Jesteśmy zdecydowanie przeciwni rezolucji ONZ wzywającej zniesienia kary śmierci za homoseksualizm, nie oznacza to jednak - bynajmniej - że popieramy zabijanie homoseksualistów. O nie, w żadnym wypadku! - Watykan

W niedzielę 23 listopada Don Alessandro Santoro pobłogosławił związek Sandra Alvino i Fortunato Talotta. Liczącego 25 lat cywilnego małżeństwa, które od dawna zabiegało o sakralizację. Wywołało to prostest dziekana wydziału prawa kanonicznego na Uniwersytecie Urbaniańskim w Rzymie, ks. Luigi Sabbarese.

Biuro Baracka Obamy zapowiedziało spełnienie amerykańskiej obietnicy równości. Zrównanie praw rodziny i związków homoseksualnych. Proponuje, aby płeć kulturowa i jej wyrażanie były prawami obywatelskimi, a mniejszości seksualne mogły adoptować dzieci.

Dostaję piany, jak czytam, że transseksualistom zależy najbardziej na operacyjnej zmianie płci. Kto udowodnił, że „najbardziej”?! ... Irytująca jest też teza o tym, że bez operacyjnej zmiany płci nie możliwe jest dla TS ułożenie sobie satysfakcjonującego życia erotycznego, czy tym bardziej, życia emocjonalnego w ogóle.

login

hasło