Newsy

Sonny jest niewysoki, szczupły i jasnowłosy, nosi workowate dżinsy, czerwone adidasy, czarny podkoszulek bez rękawów i kapelusz ze skóry krokodyla. Po trzech miesiącach terapii hormonalnej rośnie mu już broda i jak twierdzi, pachnie bardziej po męsku. - Rosną mi włosy na rękach, głos się obniża i twarz zmienia kształt.

Trzy lata temu, po prawie dekadzie nadużywania alkoholu i okresie bezdomności w Londynie, Vanessa, którą wówczas był, wróciła do domu w Hertford, gdzie dorastała, żeby zamieszkać z matką. Zawsze czuł, że jest mężczyzną, i że urodził się w niewłaściwym ciele, ale po latach prób radzenia sobie z poczuciem niedopasowania zdał sobie sprawę, że coś musi się zmienić.

Rozpoczął życie jako mężczyzna 18 miesięcy temu, pół roku temu zmienił sądownie imię, figuruje już jako mężczyzna w rejestrach kasy chorych. - Poszedłem do swojego lekarza i poprosiłem o zmianę płci. Powiedział: "Czyli jest pan mężczyzną?" odpowiedziałem "tak", i możliwość wypowiedzenia tego była czymś niesamowitym.

Sonny jest w trakcie wyrabiania nowego paszportu: to już ostatni poważny krok.

Dorastał z matką, bratem i siostrą w Hertfordshire. - Mama opowiada, że mówiłem "powinnam być chłopcem", ale mnie uciszała. Pewnie 30 lat temu tyle się o tym nie mówiło. Kiedy ubierała mnie w sukienkę, nakładałem spodnie i wtykałem sukienkę do środka. Wolałem bawić się z chłopcami niż z dziewczynkami, byłem chłopczycą. Pamiętam, że podczas szkolnego wyjazdu do Francji uchwyciłem swoje odbicie w lustrze i zdałem sobie sprawę, że dojrzewam. Wstrząsnęło mną to. Byłem dziewczyną, ale sam siebie postrzegałem jako mężczyznę.

To poczucie wstrząsu i odrazy pozostało. - Bycie nago jest dla mnie bardzo trudne. Nienawidzę patrzeć w dół i widzieć piersi.

Dezaprobata płci, jak się ją klasyfikuje, jest sytuacją, w której człowiek czuje się uwięziony w ciele niewłaściwej płci. Brytyjski Fundusz Ochrony Zdrowia szacuje, że z powodu tego problemu leczona jest jedna na 4 tysiące osób.

W przypadku Sonny'ego minęło wiele lat, zanim zdecydował się działać. Jako młoda kobieta, zaręczył się nawet z mężczyzną, którego poznał w kościele. - To by było kłamstwo – mówi. - Nie mogłem tego zrobić.

Odwołał zaręczyny, przeprowadził się do Londynu i dokonał coming outu jako lesbijka.

Teraz rozumie, że nie był homoseksualistką, a tylko uwięzionym w kobiecym ciele mężczyzną, którego pociągają kobiety. Mimo wielu związków z kobietami Sonny mówi, że jego relacje z własnym ciałem nie stały się łatwiejsze. Zaakceptowanie własnej transseksualności było trudnym procesem. - Nie mam wątpliwości, że chcę fizycznie zostać mężczyzną, ale sam akt psychicznej przemiany czasem wywołuje niepokój. Czuję się dobrze. Jestem znacznie szczęśliwszy. Ale wiele transpłciowych osób nie dociera do tego momentu.